Każdy szpital musi kodować dane o pacjentach. Ma to na celu ochronę danych osobowych o zdrowiu, a jednocześnie minimalizuje ryzyko związane z pomyłką w identyfikacji pacjentów. Można to rozwiązać np. przez opaski z kodem kreskowym. Sprawdź, jak stosować takie narzędzie.
Kod kreskowy na opasce – jakie informacje ma zawierać
Aktualnie każdy szpital ma obowiązek kodować dane o pacjentach.
Znaki identyfikacyjny pacjenta powinny zaś zawierać informacje, które pozwolą ustalić imię, nazwisko i datę urodzenia pacjenta. Jednocześnie mają uniemożliwiać identyfikację pacjenta przez nieuprawnione osoby.
Natomiast w przypadku noworodka urodzonego w szpitalu znak identyfikacyjny powinien dawać możliwość ustalenia:
- imienia i nazwiska matki,
- płci i daty urodzenia dziecka ze wskazaniem roku, miesiąca, dnia oraz godziny i minuty w systemie 24-godzinnym,
- w przypadku noworodka urodzonego z ciąży mnogiej - także cyfry wskazujące na kolejność rodzenia się.
Często stosowanym znakiem identyfikacyjnym jest właśnie kod kreskowy.
Kiedy można zrezygnować z kodu
Znaków identyfikacyjnych nie stosuje się w przypadku pacjentów:
- szpitala dla osób pozbawionych wolności,
- szpitala lub oddziału psychiatrycznego.
Poza tym, istnieje możliwość rezygnacji z kodu kreskowego na opasce lub innego znaku identyfikacyjnego. Otóż w przypadku uzasadnionym stanem zdrowia pacjenta kierownik szpitala może podjąć decyzję o odstąpieniu od zaopatrywania tego pacjenta w znak identyfikacyjny.
Adnotację wraz z podaniem przyczyn odstąpienia zamieszcza się wówczas w dokumentacji medycznej pacjenta.
