Informacje zawarte w umowach o świadczenie usług, których stroną jest instytucja publiczna, są informacjami publicznymi i należy je udostępnić.
Podmiot, do którego skierowano wniosek o udostępnienie informacji publicznej, powinien w pierwszej kolejności przeanalizować, czy ma żądaną informację i czy ma ona charakter publiczny. Następnie powinien podjąć decyzję, czy ją udostępnić, czy w drodze decyzji odmówić jej udostępnienia. Przed podjęciem rozstrzygnięcia musi rozważyć, czy prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na ochronę informacji niejawnych, innych tajemnic ustawowo chronionych, prawo do prywatności, tajemnicę przedsiębiorcy lub w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o przymusowej restrukturyzacji (art. 5 ust. 1–2a ustawy o dostępie do informacji publicznej, dalej udip).
Niewątpliwie treść umowy cywilnoprawnej, której jedną ze stron jest organ administracji publicznej, stanowi informację publiczną (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 2 kwietnia 2015 r., sygn. akt IV SAB/Wr 12/15). Wobec tego informacje zawarte w umowach o świadczenie usług, których stroną jest instytucja publiczna, należy zakwalifikować jako informacje publiczne. Instytucja publiczna powinna zatem rozważyć, czy istnieją przeszkody w udostępnieniu treści tych umów, wskazane w art. 5 ust. 1 i 2a udip.
Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w orzecznictwie prawem do prywatności nie są objęte widniejące w umowie cywilnoprawnej takie dane jak imię i nazwisko lub firma, przedmiot umowy czy wysokość wynagrodzenia (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 17 października 2017 r., sygn. akt II SA/Bd 68/17). Także pytania o zadania realizowane przez ABI, firmę bhp czy prawniczą nie naruszają sfery prywatności tych osób, dotyczą bowiem wykonywania zadań publicznych z zakresu odpowiednio ochrony danych osobowych, bezpieczeństwa i higieny pracy czy obsługi prawnej.
Jeśli zaś chodzi o tajemnicę przedsiębiorcy, to organ nie może polegać jedynie na oświadczeniu przedsiębiorcy, że dane zawarte w umowie stanowią tajemnicę przedsiębiorcy. Powinien we własnym zakresie ustalić, czy istnieją zarówno formalne, jak i materialne aspekty tajemnicy przedsiębiorcy (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 stycznia 2014 r., sygn. akt I OSK 2112/13). Oznacza to, że powinien ustalić, czy przedsiębiorca podjął działania w celu zachowania poufności tych informacji i czy informacje te mają wartość gospodarczą.
Przechowywanie danych w chmurze polega na zapisywaniu i zarządzaniu danymi na zdalnych serwerach, które są dostępne przez internet. Zamiast przechowywać pliki na lokalnych dyskach twardych lub serwerach, użytkownicy mogą korzystać z infrastruktury dostarczanej przez dostawców usług chmurowych. Jest to wygodne i efektywne rozwiązanie, które zapewnia dostęp do danych z dowolnego miejsca, elastyczność, skalowalność oraz wysoki poziom bezpieczeństwa i niezawodności.
© Portal Poradyodo.pl
