Istnieją przesłanki, które pozwalają na przetwarzanie danych osobowych osób podpisanych na wekslu bez ich zgody, jeżeli przetwarzanie to ma odbywać się w prawnie usprawiedliwionym celu i nie narusza praw i wolności tych osób.
Zasadniczo dane osobowe można przetwarzać wyłącznie za zgodą osoby, której dane dotyczą. Artykuł 23 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych pozwala jednak także na przetwarzanie tych danych wyjątkowo bez zgody osoby, której dane dotyczą. Jednym z takich wyjątków jest (przewidziane w art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy) przetwarzanie danych, gdy jest to niezbędne do wypełnienia prawnie usprawiedliwionych celów realizowanych przez administratorów danych albo odbiorców danych, a przetwarzanie nie narusza praw i wolności osoby, której dane dotyczą. Ta tzw. klauzula usprawiedliwionego celu jest wystarczającą podstawą do przetwarzania danych osobowych bez zgody osoby, której one dotyczą – nie muszą być spełnione żadne dalsze warunki.
Artykuł 23 ust. 4 pkt 2 ustawy precyzuje pojęcie usprawiedliwionego celu, nakazując wliczanie do niego także dochodzenia roszczeń z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Jak domniemywam z treści pytania wystawienie weksla ma związek z działalnością gospodarczą. Nawet jeśli nie, to przetwarzanie danych osób podpisanych na wekslu służy dochodzeniu roszczeń wierzyciela wekslowego. Skoro więc ustawodawca dopuścił wyraźnie przetwarzanie np. numeru PESEL w celu windykacji prowadzonej przez przedsiębiorcę, to dlaczego analogiczne prawo nie miałoby przysługiwać innym podmiotom dochodzącym swoich roszczeń.
W wyroku z 30 listopada 2004 r. (II SA/Wa 1057/04) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie dopuścił wykorzystywanie przez przedsiębiorcę danych osobowych dłużnika, w których posiadanie wszedł przy okazji nabycia wierzytelności od poprzedniego wierzyciela.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 3 ustawy o ochronie danych osobowych przetwarzanie danych jest dopuszczalne, gdy jest to konieczne do realizacji umowy, gdy osoba, której dane dotyczą, jest jej stroną lub gdy jest to niezbędne do podjęcia działań przed zawarciem umowy na żądanie osoby, której dane dotyczą.
W umowie poręczenia poręczyciel zobowiązuje się do spełnienia świadczenia wierzycielowi, jeżeli nie uczyni tego jego dłużnik. W doktrynie przeważa stanowisko, że zobowiązanie wynikające z umowy poręczenia jest własnym zobowiązaniem poręczyciela z tym, że jest ono zależne od istnienia i treści zobowiązania ciążącego na dłużniku. Stronami umowy poręczenia są zawsze poręczyciel i wierzyciel. W konsekwencji podstawą prawną przetwarzania danych osobowych poręczyciela przez wierzyciela w celu realizacji umowy poręczenia jest nie zgoda poręczyciela na przetwarzanie jego danych osobowych, a właśnie przesłanka wynikająca z art. 23 ust. 1 pkt 3 ustawy.
Poręczenie wekslowe jest rodzajem umowy poręczenia tyle, że dochodzi ona do skutku przez wydanie weksla lub jego zwrócenie posiadaczowi (por. uchwała Sądu Najwyższego z 20 września 1994 r., III CZP 113/94).
Przechowywanie danych w chmurze polega na zapisywaniu i zarządzaniu danymi na zdalnych serwerach, które są dostępne przez internet. Zamiast przechowywać pliki na lokalnych dyskach twardych lub serwerach, użytkownicy mogą korzystać z infrastruktury dostarczanej przez dostawców usług chmurowych. Jest to wygodne i efektywne rozwiązanie, które zapewnia dostęp do danych z dowolnego miejsca, elastyczność, skalowalność oraz wysoki poziom bezpieczeństwa i niezawodności.
© Portal Poradyodo.pl
