Obecnie Wielka Brytania jest członkiem Unii Europejskiej, nie należy więc traktować jej jako państwa trzeciego.
Państwem trzecim, zgodnie z art. 7 pkt 7 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych, jest państwo nienależące do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG). Wielka Brytania nie jest jeszcze tzw. państwem trzecim. Stanie się nim po opuszczeniu EOG – nawet jeśli opuści Unię Europejską, nadal może pozostać członkiem EOG. Już teraz można jednak stwierdzić, że niezależnie od szczegółowych ustaleń w ramach tzw. Brexitu, ogólne rozporządzenie o ochronie danych osobowych (RODO) raczej na pewno nie obejmie Wielkiej Brytanii.
W obecnym stanie prawnym nie ma przeszkód prawnych (rozumianych jako dodatkowe obowiązki nakładane na administratora danych) w przekazaniu danych osobowych do innego państwa EOG. Ustawa o ochronie danych nie zawiera bowiem przepisów, które odnosiłyby się wyraźnie do przekazywania danych osobowych do państw należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Wynika z tego, że przekazywanie danych w obrębie Europejskiego Obszaru Gospodarczego (państwa Unii Europejskiej oraz Norwegia, Islandia i Lichtenstein) jest traktowane dokładnie tak samo, jak transfer danych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Brytyjski administrator danych, tak samo jak polski administrator danych, musi spełnić przynajmniej jedną z przesłanek legalności przetwarzania danych osobowych, działać w ramach zasady celowości oraz właściwie zabezpieczyć przekazane mu dane osobowe.
Przechowywanie danych w chmurze polega na zapisywaniu i zarządzaniu danymi na zdalnych serwerach, które są dostępne przez internet. Zamiast przechowywać pliki na lokalnych dyskach twardych lub serwerach, użytkownicy mogą korzystać z infrastruktury dostarczanej przez dostawców usług chmurowych. Jest to wygodne i efektywne rozwiązanie, które zapewnia dostęp do danych z dowolnego miejsca, elastyczność, skalowalność oraz wysoki poziom bezpieczeństwa i niezawodności.
© Portal Poradyodo.pl
